Wind in de zeilen

Een verhaal over de kracht van raasdonders.

Het zal omstreeks 1603 geweest zijn dat schipper Hendrick Janszoon Suykerbuick met zijn schip “Heremetijd” nabij de scherpe bocht met windstilte te kampen kreeg. Zijn tweemaster lag vrijwel stil op nog geen 8 mijl uit de kust. In die tijd waren “raasdonders” bijzonder populair onder het scheepsvolk. Je werd, door de kapucijners met uien en vetspek wél wat winderig, maar daarentegen hield je wél je pijptabak droog!

Schipper Suykerbuick, had nog met Columbus gevaren en ooit een ei cadeau gekregen. Hij was dus aan zijn stand verplicht spitsvondig te zijn. Daarom eiste hij van de bemanning dat ieder 2 kilo “raasdonders” nuttigden, voorzien van een ruime hoeveelheid uien en vetspek. De slimme schipper had bovendien nog zes potten overheerlijke “piccalilly” van Albert Heijn, de neef van Piet Hein, in zijn koelkast staan, die hij belangeloos beschikbaar stelde. Na de zware maaltijd kreeg ieder nog een dubbele oorlam of een coca cola na keuze, waarna alle hens aan dek!

Het scheepsvolk werd opgesplitst in twee groepen, ieder achter een scheepsmast. Op het commando “Laat ze maar waaien!” moest iedereen gelijktijdig zijn darmen ontluchten in de richting van de zeilen; bovendien moest een en ander ritmisch gebeuren. Onder het gezang “Hojo, hojo, de kapucijners waaien zo!” bliezen de scheepsmaten met ontbloot achterwerk de zeilen vol, waarna het schip langzaam in de richting van de Zeeuwse wateren zeilde.

Voor de haven van Vlissingen betrad kortstondig een loods het schip. De vieze poeplucht die hem over dek toe waaide en de onregelmatig harde winden uit de billen van de scheepsmaten, deed de arme loods ruggelings over boord vallen. Hij plonsde in zee en de laatste kreet die men van hem hoorde was: “Ik verzuip liever! Moge de Heere Vlissingen bij staan!”

Toen men tenslotte “op eigen windkracht” had afgemeerd aan de kade, vluchtte het havenvolk met vrouw en kinderen per bromfiets, scooter of Dafje de stad uit, teneinde op het platteland een frisse neus te halen. Het heeft nog wéken geduurd voordat men schoorvoetend de haven opnieuw betrad.

De Admiraliteit was woedend over het gebeurde en de gemeenteraad verbood het verbouwen en nuttigen van kapucijners met uien. Schipper Suykerbuick werd voor straf door het toilet getrokken en is nadien nooit meer gezien. Het heeft nog vele jaren geduurd voordat het verbod door de gemeenteraad werd ingetrokken en de inwoners van Vlissingen weer “raasdonders” mochten nuttigen. Tot op de dag van vandaag kijkt de groenteboer van Vlissingen je argwanend aan als je bij hem méér dan één blik kapucijners koopt.

Wim Degen.

N.B. De schrijver die dit verhaal heeft opgetekend gaat ervan uit dat een en ander historisch correct is weergegeven en een nader onderzoek overbodig is

Verschenen in Ten Anker van 25-5-2020