Belevenissen van andere schippers

Mijn echtgenote en ik hebben al jaren lang gekeken naar al die jachten waarmee veel mensen met kennelijk veel plezier door Nederlandse wateren varen. Onze uitspraak was dan ook altijd: dat lijkt ons leuk om ook eens te doen. Wij wisten dat er in Friesland wel verhuurbedrijven bestonden maar dat was ook alles wat we er van wisten. Als die jaren brachten we veel vakanties door in Canada. Tot 2001. In mei brachten wij een tweetal weken door in Canada en ook in september zouden wij nogmaals een bezoek brengen aan een enorm natuurpark enkele honderden kilometers ten noorden van Edmonton. Echter, de mogelijkheden om naar Calgary te vliegen in de periode dat wij wilden vertrekken waren verre van optimaal en omdat geld maar één keer kan worden uitgegeven besloten we om die trip voorlopig uit te stellen. Wat heb je aan een camper in het verre Canada als je hier in Nederland niet met goed fatsoen weg komt?!

Goede raad was duur maar toen kwam direct het plan naar voren om eens de mogelijkheden te onderzoeken van het varen op een motor jacht. Internet biedt dan een enorme uitkomst en zo kwamen we enkele weken voordat onze vakantie aanbrak in contact met een verhuur bedrijf in Friesland. Op hun website waren allerlei soorten schepen afgebeeld en wij, als geheel onervaren schippers, dachten dat het wellicht beter was met het kleinste schip te gaan beginnen. Midden in de zomer hadden wij een keer een sloep gehuurd en die tocht was prima bevallen, inclusief het manoeuvreren.
De verhuurder gaf direct een antwoord op mijn vraag of het kleinste schip nog beschikbaar was en helaas was dat niet het geval. Echter een groter schip was in die periode wel vrij voor verhuur. De hamvraag werd aan mij gesteld of ik enige ervaring had met dit soort motor jachten en heel stoer kon ik hem vertellen dat ik met een sloep geen enkel probleem had ondervonden. Natuurlijk vond de verhuurder de verhoudingen tussen een sloep en één van zijn mooie jachten niet geheel juist, en gelijk had hij natuurlijk, maar deed ons een leuk voorstel.
Wij konden het grotere schip voor een goede prijs huren maar stond erop dat ik, de aankomende schipper, een dag een kapitein aan boord zou nemen. Dat voorstel vond ik zeer aannemelijk en accepteerde dat natuurlijk. Het contract werd opgestuurd, door mij getekend en geretourneerd waarmee onze vakantie vastgelegd was. Een vrij korte periode van gewenning aan het idee brak aan.

De middag van aanvang van de huurperiode (1 week) stonden wij al te vroeg aan de aanlegsteigers van het bedrijf. Wij konden ons daar nog niet voorstellen dat wij met één van die mooie jachten nog diezelfde middag zouden vertrekken. Omdat de boot nog niet geheel klaar was hebben wij ons ongeduld maar verdronken…met een kopje thee. Wachten wordt beloond en "ons" jacht lag voor ons klaar. Klaar om in te schepen. Machtig, wat een joekel van een boot. 12 meter lang, 3,75 breed en ruim 4 meter hoog is ook niet niets. Zeker als je dat voor het eerst onder je benen voelt.
Nadat de bagage aan boord was, de uitleg van alle noodzakelijk zaken was gedaan, kwam ook de kapitein aan boord. Een gezellige Fries met veel vaar ervaring. We konden elkaar tutoyeren en dat werkt prettig. Het grote moment was daar, motor starten en trossen los. Onze kapitein zorgde voor de afvaart en ik zorgde er wel voor alles zoveel mogelijk in me op te nemen. Na een tiental meters varen kreeg ik de kapiteins stoel aangeboden en ging ik als leerling de instructies van de kapitein opvolgen. Het viel niet mee maar zeker ook niet tegen. Het was wel wennen al gaat het niet hard. Alle zaken waarop je moet letten tijdens het varen, de borden, de snelheid, ander vaarverkeer etc. etc. Gelukkig had ik de weken voor de afvaart diverse boeken doorgeworsteld die onder andere bestemd waren voor het vaarbewijs 1 en 2. Die kennis kwam me zeer goed van pas en daardoor kon ik behoorlijk inspelen op de aangegeven situaties. Maar dat is natuurlijk geen echt varen. Er komt meer bij kijken. Na ongeveer 2 1/2 uur varen door een prachtig gebied kwamen we omstreeks 18.30 aan bij onze eerste jachthaven om te overnachten. De echte kapitein nam hier toch nog even het roer over om aan te meren omdat met de straffe wind het binnenvaren in de, toch wel ruime box, even wat anders is dan gewoon varen. De havenmeester assisteerde bij het aanleggen waarna we direct een tijdstip afspraken voor een theorie cursus de volgende ochtend vroeg. De kapitein ging naar huis om ons de volgende ochtend weer mee te nemen. Die eerste nacht ging het stormen. Wat zijn de geluiden aan boord in een jachthaven dan vreemd. Ik ben diverse keren het bed uit gestapt om te kijken of alles buiten wel goed ging. In ieder geval de dekstoelen maar onder de cabriolet geschoven want het ging zo te keer dat die dreigden over de railing te waaien. Een beste start van een vaar vakantie.

Die ochtend, na een betrekkelijk korte nachtrust natuurlijk, genoten wij ons eerste ontbijt aan boord en begaven ons daarna na het leslokaal. Met nog een ander stel kregen wij een stoomcursus van een uur van de havenmeester over diverse regels, lichten bij bruggen en sluizen, voorrangsregels, manoeuvres, kaart bestuderen ,noodsituaties en geluids signalen. Hierbij bleek dat het doorworstelen van die diverse boeken zeker niet voor niets was geweest. De meeste zaken die werden doorgenomen had ik gelezen en waren in het geheugen blijven hangen. Na dat uur theorie stond onze kapitein weer klaar en moest ik als " leerling kapitein " de boot behandelen ter voorbereiding van de afvaart.
Dus motor starten, warm laten draaien, diverse controles uitvoeren en dan… trossen los. Dat deed mijn echtgenote. De kapitein gaf enkele aanwijzingen waarbij ik het schip achteruit varend de box uit moest krijgen. Op het juiste moment neutraliseren en met de door sommige verfoeide maar o zo handige boegschroef het voorschip naar bakboord brengen. Schip aan hoger wal houden in verband met de nog steeds stevige wind en de haven uitvaren, het Prinses Margrietkanaal op. Dat is zonder enig probleem goed gegaan. Dan begint het " echte" varen en de kapitein gaf allerlei aanwijzingen, situaties waarop moest worden gelet, bebording, uitrekenen van de snelheid en vooral, het veelvuldig achterom kijken voor oplopende schepen.
Het werd tijd voor het oefenen in het aanleggen en afmeren van het schip.
Daarvoor werd door de kapitein aan bakboord een zijvaart uitgekozen met aanleg mogelijkheden. Ga daar maar liggen en dan moet je dit en dat doen. Nou ja, de hele week moet ik dat meerder keren op een dag zien te doen, dus een niet onbelangrijk vaar onderdeel. Ik volgde de aanwijzingen op en deed dit en dat. Het schip lag op centimeters verschil aan de kant en kon zonodig worden vastgelegd. De enige opmerking die de kapitein gaf was dat het een toevalstreffer was geweest en dat ik nog maar even terug moest naar het hoofd vaarwater om nogmaals de aanmeer procedure te doen. Zo gezegd zo gedaan, ik ging er weer voor. Met hetzelfde resultaat.

De kapitein vond dat de lol er af was en zei dat hij een nog wel iets leukers in gedachten had. Een stukje doorvaren op die zijvaart was aan bakboordzijde een aanlegsteiger waaraan reeds andere schepen lagen maar met een ruimte waartussen ons schip nog wel zou passen. De kapitein gaf wederom aanwijzingen wat ik moest doen en voerde dit uiteraard zo uit. Ik zou niet durven tegenspreken. Na zeer korte tijd lag ons schip netjes geparkeerd tussen twee ander schepen. De kapitein keek zuchtend naar mij en zei dat hij het niet leuk vond en moest ik weer terug naar de eerdere aanlegplaats waarbij het vastleggen van het schip zou worden doorgenomen met mijn echtgenote. Vlak bij die plaats aangekomen moest ik het schip zodanig draaien dat de boeg recht op de wal af stevende en op het moment dat hij zei ga maar afmeren moest ik het nog maar eens proberen. Op zijn teken deed ik natuurlijk mijn uiterste best om ook deze keer het schip op een nette manier aan de kant te krijgen. Zonder probleem dus. Ik voelde mij natuurlijk enorm groeien dat het me nogal redelijk goed was gegaan. We waren nu 2 uur onderweg en de kapitein vond dat hij maar het beste van boord kon gaan. Hij zei dat met een uitdrukking op zijn gezicht van: wat moet ik hier nu mee? Ik voelde me prima maar wist dat de kapitein dit meer als een complimenteuze opmerking had gemaakt. Tevens vond hij het natuurlijk ook gezellig aan boord en tenslotte was deze dag door mij betaald. De rest van de dag deden we nog meer ervaringen op door laverende zeilboten op te zoeken, bruggen die geopend moesten worden aan te doen, smalle vaarten met krappe bochten en meer van dat soort mooie dingen. Toch moet ik zeggen dat ik absoluut blij was de eerste avond en deze dag een stoom cursus varen gedaan te hebben. Ik kan me bijna niet indenken dat mensen zomaar, zonder enige ervaring op zo'n jacht stappen en er mee de wateren opgaan. Het schijnt wel te gebeuren.
Die eerste middag om 16.00 uur namen we afscheid van " onze " kapitein. Hij vond dat hij met een zeer gerust hart ons de rest van de week alleen kon laten gaan en zei daarbij dat hij het met sommigen na 2 dagen varen nog niet eens zou durven.

Het schip was nu voor ons alleen. Toch een vreemd idee. Net alsof je voor het eerst zonder instructeur met je auto mag gaan rijden of voor het eerst zelfstandig gaat wonen. Die 2e ochtend wilden we om 09.00 uur afvaren. Het was de zelfde jachthaven als de nacht ervoor. Motoren starten, even warm draaien en nog even met z'n 2en doornemen wat we gingen doen. De buurman loste het meertouw van de boeg en daar gingen we, achteruit varend de box uit zoals de vorige ochtend. Het ging prima en de havenmeester zwaaide ons gedag met een duim omhoog. Dat gaf me een goed gevoel en vol vertrouwen gingen we de haven uit.
Nadat we het Prinses Margriet kanaal waren opgevaren en de sluis bij Terherne waren gepasseerd volgden we de boeien om na een uur varen onze vrienden op te pikken. Die waren toevallig die week bij ouders in Idskehuizen. De vader van achterin de 70 had een eigen sloep en was 's morgens vroeg alles al in gereedheid aan het brengen om onze vrienden per sloep het meer op te brengen voor de overstap bij ons aan boord. Nog steeds was er een stevig wind en hij had met de sloep al een beschutte plek opgezocht achter een groot eiland. Wat een uitkomst die mobiele telefoons en we vonden de sloep daardoor al snel. De overstap was niet al te moeilijk en zo gingen we gezellig met z'n 4en een eerste stuk van onze geplande route varen. De vaarkaart werd regelmatig geraadpleegd want je wilt natuurlijk niet verkeerd varen. Het ging richting Ossenzijl en het varen ging lekker. De lunch gebruikten we tijdens de sluitingstijd van een brug.

In Ossenzijl kwamen de ouders met de auto om onze vrienden weer af te halen. Even als passant aangelegd in de jachthaven en een uurtje later vervolgden wij, dit keer echt maar met z'n 2en onze route. Wat een ontzettend mooi gebied is dat om daar doorheen te varen. Wij lazen in de Almanak dat er in de weerribben mooie aanlegmogelijkheden waren en omdat de dag toch al wat verder gevorderd was besloten we om een mooie plek uit te zoeken. Ondanks dat er, het is september, er diverse plekken bezet waren, vonden we nog een goede plek. Het schip gekeerd om tegen de wind aan stuurboord te kunnen gaan aanleggen. Achter wat hoge struiken lagen we in de luwte. Wat een heerlijke rust. Wat een uitzicht. We zijn wat gewend met de natuur in Canada maar dit is vanaf het water in Nederland weer anders en ook mooi. Wij hadden, zoals onervaren schippers dat zouden kunnen doen, een route bedacht met als eindpunt Gramsbergen in Overijssel.

Afijn, na vertrek uit de Weerribben op naar de Beukersluis. Omdat onze Friese vaarkaart niet meer te gebruiken was deden we het met de informatie op de Nederlandse Staande Mast routekaart van de ANWB en met de Almanak en wat informatie die we op internet hadden gevonden. Na de Beukersluis naar bakboord uit en varen maar. Tot nu gaat alles prima. Op de Hoogeveense vaart aangekomen merken we pas aan het kaartje in de Almanak dat ons een lange vaarroute met veel bruggen te wachten staat. Maar ja, wat doe je als onervaren schipper? Gewoon doorgaan. Natuurlijk toch wel metingen verricht om de actieradius van 1 dag te kunnen vast stellen. We zouden een eind moeten kunnen komen is de gedachte maar daar gooien alle bruggetjes en diverse sluizen toch roet in het eten. Maar ondanks dat blijft het een mooie, rustige tocht en veel vriendelijke brugwachters en sters. We varen wat af die dag, het is pas (of al) maandag. Maar wij hadden onze zinnen gezet om de ouders van mijn echtgenote te bezoeken die in Hardenberg wonen. En daar ga je dan ook voor. Om even na 17.00 uur arriveren we in Veenoord. Daar blijkt dat we net te laat zijn om de laatste opening van de spoorbrug te nemen. Dat is pure pech. Dus dan maar een stukje terug varen en een geschikte ligplaats opzoeken. Een mooie plaats in die verlengde Hoogeveense vaart is het nu ook weer niet maar we zullen wel moeten. Een paar honderd meter voor de spoorbrug is een soort bedrijventerrein en heeft een soort loskade met een stevige stalen buis om de auto's te beletten het water in te rijden. We besluiten hier aan stuurboordzijde aan te meren. 's Avonds maar een wandeling gemaakt in Nieuw-Amsterdam want dat ligt aan Veenoord vastgeplakt.

De volgende ochtend op naar het einddoel, Gramsbergen. Het weer is nog steeds niet al te best maar wel redelijk te noemen. Onder de cabriolet is het in ieder geval goed toeven. Na de spoorbrug en het doorkruisen van Nieuw-Amsterdam gaan we stuurboord uit in de richting van Coevorden. We passeren enige sluizen en de brug/sluiswachter rijdt met ons mee. Daarom gaat het laatste stuk voorspoedig. Het haventje van Gramsbergen is niet groot en enig manoeuvreer werk is nodig om de boot aan die kant te krijgen waar ik hem hebben wilde. Ik wilde graag vers water inslaan en ook mijn schoonouders de gelegenheid geven op een redelijke manier aan boord te laten klimmen. Zij vonden ons kort voor het middageten en genoten gezamenlijk de maaltijd. Omdat het me leuk leek voor die mensen ook eens te ervaren hoe het is om met zo'n mooie boot te varen belde ik de sluiswachter te Almelo op die voor ons een brugwachter regelde om nog een stukje te kunnen gaan varen. Ook dat liep geweldig en kort voor ons einddoel naderde een ander pleziervaartuig. Om de brugwachter niet onnodig heen en weer te laten rijden besloot ik om te keren en het andere schip achterna te varen. Dat scheelde in ieder geval weer een hoop tijd voor de brugwachter. Onderweg werd het schip voor ons nog bekogeld met grote stenen door een paar kwajongens die op de kant stonden. Het liep gelukkig goed af maar ik had best zin om ze daarop aan te spreken. Wij legden de boot weer aan in Gramsbergen en mijn schoonouders namen afscheid. Omdat wij fietsen mee hadden konden we 's avonds een lekker stuk fietsen door de omgeving en op de terugweg namen we een lekkere portie chinees eten mee aan boord.

De volgende ochtend, het was al weer woensdag, aanvaarden we voor 08.00 uur alweer de terugtocht.
We hebben een bepaald doel voor ogen en dat wilden we gaan halen. Maar, als we keken hoe de heenreis was verlopen zou het een spannende vaart worden. Wat wilden we? Met de vrienden, die nog in Idskehuizen verbleven, en hun ouders wilden we graag uit eten in Terherne. Dat zou dan op donderdag avond moeten gebeuren. De boot moest weer terug zijn op vrijdagmiddag. Maar op dit moment zitten we net buiten het haventje van Gramsbergen. We weten wat ons te wachten staat. Een lange Verlengde- en Hoogeveense Vaart met veel bruggetjes.
En dit is een tocht die we op deze manier niet meer willen doen. We wilden teveel. Leuk varen en genieten en toch een aan tijd gebonden doel halen. De tocht terug verliep op zich prima, behalve een paar kilometer voor de Noordsche Schutsluis. Een werkauto van de provincie rijd ons tegemoet op de dijk, stopt een paar honderd meter voor ons en de bestuurder krabbelt de dijk af. Oh jee, dacht ik, we hebben te hard gevaren en hij komt ons waarschuwen. En ja hoor, hij waarschuwt ons maar niet voor het wat te harde varen maar dat in Hoogeveen de brug vanaf 15.00 uur niet meer bediend zou worden in verband met een feestje van de brugwachter. Prachtig, en wij dan, met ons tijdschema ? Niets aan te doen en even later bleek dat ook de Noordsche Schutsluis haar deuren gesloten had. Dat was dus pech. Wij dachten nog 2 uur te kunnen varen maar die hoop was nu vervlogen. Maar afijn, het is vakantie en echt druk konden we ons er niet om maken. Zouden we de donderdag avond niet halen, jammer dan, maar toch bleven we er een beetje op rekenen. 's Avonds maar lekker gewandeld en gelukkig goed geslapen.

De volgende ochtend precies om 08.00 uur lagen we met draaiende motor voor de sluisdeur. We wilden zoveel mogelijk van de vaaruren profiteren die dag. Het was immers al donderdag en 's avonds…..???!! Gelukkig was de sluiswachter rap en vervolgden wij onze weg. Met iets meer gas dan eigenlijk de bedoeling was. Daar kwamen nog een 2 tal sluizen waarvan elke keer de lichten voor ons op groen stonden. Dat was een meevaller maar niets is minder waar. Na het schutten in de 2^e sluis wachten wij vergeefs op het openen van de deuren. Wij lagen inmiddels 6 meter lager en zagen dus niets meer van de omgeving. De sluiswachter kwam met opgeheven armen naar buiten en riep ons dat de deuren niet meer los wilden. Ook dat nog, dachten wij. De buurman sluiswachter kwam er aan te pas en die kon met wat rommelen in de schakelkast de deur weer los krijgen. Gelukkig maar 10 minuten oponthoud. Maar, dat kwam ons slecht uit bleek een tijdje later want de Beukersluis sloot voor de lunch net voor ons neus. Dus dat werd een uur wachten. Maar och, het was redelijk weer en lunchen op het achterdek was toch ook leuk. Toch keken we naar onze heenreis kaart waarop we als een soort scheepsjournaal alle tussenliggende vaartijden hadden genoteerd. Dit werd nu vergeleken met het laatste deel van de tocht.
We konden het nog halen...
Onze vrienden hadden inmiddels al 2 keer gebeld en vonden het best wel spannend. Na de beukersluis en de Belterwieden komt weer het verschrikkelijk mooie gedeelte naar Ossenzijl. Ondanks onze focus op deze avond genoten we van dit gedeelte. Bij de Oldelamer brug moesten we wachten totdat de brugwachter was uitgegeten. Op dat moment was het al 17.00 uur. En nog minstens 2 uur voor de boeg. We konden het redden. Voor donker. Gelukkig was het redelijk helder weer dus dat zou ons wellicht helpen. Niet lang nadat de brug voor ons openging waren we weer op het Tjeukermeer. Ruim sop om nog een beetje extra gas er op te zetten.
We gingen het halen...

Tegen 19.00 uur zaten we voor de ingang naar Idskehuizen en zagen dat de boeien opeens ophielden te bestaan. Dat was vreemd? Dus draaien en weer even terug naar het meer…..dachten we. De boot liep dus vast op een ondiep gedeelte naast de vaargeul. Achteruit dezelfde richting op gaf geen soelaas dus dan maar vol gas vooruit en gelukkig schoten we los. Het mobieltje bracht ons toch weer op de goede weg. De boeien kwamen na een bocht na een honderd meter weer tevoorschijn. Dat moet je maar net weten. Die avond hebben we met z'n zessen gezellig en heerlijk gegeten in Terherne. Dat was toch een gezellige afsluiting van deze vakantie. De ouders van onze vrienden hadden voor die nacht een plaatsje geregeld in de jachthaven en daar konden we de volgende ochtend, vrijdag, onze koffers weer inpakken en wat nodig was aan de boot schoon te maken. Rond 10.00 uur vaarden we het laatste stuk terug naar de thuishaven, Earnewald alwaar we de boot spijtig genoeg weer moesten overhandigen aan het verhuur bedrijf. Deze vakantie was om niet snel te vergeten. Een prachtige ervaring. Als we nu boten zien varen dan weten we wat al die schippers voor een gevoel moeten hebben. Heerlijk.

Nog een paar maanden en dan gaan we weer. Nu 2 weken, met een modern schip en wij genieten nu al van de gedachte om weer te gaan varen. Maar we kunnen het niet laten om eerst nog 2 weken naar Canada te gaan.

Onze vorige tocht, september 2001, was, zoals u hierboven heeft kunnen lezen, ontzettend goed bevallen. Wij hadden daarom eind 2001 reeds een kruiser gereserveerd bij hetzelfde yachtcharter bedrijf in Earnewald. Ditmaal een schip van jongere leeftijd met alle comfort aan boord maar het ging ons met name om de plaats van het bed in de achterkajuit. Een in het midden geplaatst bed zodat wij beiden op een normale manier uit en in bed zouden kunnen stappen.
Kort nadat wij onze vakantie in Canada hadden afgesloten ( juni 2002 ) gingen wij ons voorbereiden op de volgende tocht die plaats zou vinden in september 2002. Vanwege een operatie aan mijn rechterhand kon ik enkele weken na de ingreep wel alvast wat route voorbereidingen treffen. De vaarkaart van Friesland en Overijssel hadden we reeds in bezit en dat maakt het uitstippelen een stuk gemakkelijker. Helaas had ik een complicatie met mijn hand en ging het herstel niet zoals ik had gehoopt. Gelukkig was dit door middel van veel oefenen wel behoorlijk verbeterd zodat onze vaartocht gewoon door kon gaan.
Op 9 september stonden wij op het afgesproken tijdstip klaar om het schip over te nemen. Na het aan boord brengen van de bagage voor 2 weken en een degelijke uitleg was het wel weer even wennen aan het roer, de geluiden en de rust op het water. In de verte achter ons zagen wij reeds een donkere lucht aankomen welke niet veel goeds voorspelde. Onweer. Na een warme septemberdag kan dat voorkomen en het duurde niet lang of het begon ook te regenen. Aanleggen voor de eerste nacht in de Paenster Ee. Onze tocht zou dit jaar wat meer rust kennen en we hadden dan ook vele stops ingelast om ook eens de leuke Friese plaatsjes te kunnen bezoeken. Ook moet er wel af en toe gefoerageerd worden.
Omdat we die dag visite zouden krijgen in Sneek vervolgden wij onze tocht via Akkrum naar het Sneekermeer om vlak bij de Houkesloot een uurtje af te meren. De toerenteller komt niet boven de 1300 en dat vaart heerlijk relaxed. Die avond zouden we "onze vertrouwde " Jachthaven in Terherne aandoen. Heerlijk knabbelen aan de spareribs in het dorpje in een eetcafé waar we vaker zijn geweest.
Omdat vorig jaar de tocht toch wel een soort race tegen de klok was geweest wilden we een deel van die tocht nogmaals varen. Via een bezoek aan Joure, leuk door de Joustersluis en een ontzettend leuke winkelstraat gingen we in het Tjeukemeer voor de nacht liggen aan de Tsjukepolle. Heerlijk zonnig en absoluut rustig in deze tijd van het jaar.
Na een heerlijke nachtrust gingen we via Echtenerbrug naar Ossenzijl en via Kalenberg naar de Walengracht voor de volgende nachtstop. Nagenoeg dezelfde stop als vorig jaar maar nu konden we wat meer genieten.

Ditmaal niet richting Meppel maar bakboord uit naar Giethoorn. Een plaatsje waar we nog nimmer zijn geweest dus aanleggen en fietsen maar. In het oude Giethoorn heeft de tijd kunstmatig stilgestaan. Schattig om te zien met al die oude huisjes, boerderijtjes en slootjes maar waarom staan er zoveel panden te koop? Na een uurtje of 2 fietsen maar weer aan boord en even eten. De bruggen gaan pas weer los om 13.00 uur. Via het kanaal Steenwijk-Ossenzijl gaan we richting het driewegsluis eiland voor de volgende overnachting. Er was nog wel plek maar voor de vrijdag lagen er zeer veel schepen. Er zijn ook nu nog veel schippers aan het recreëren. Maar voorlopig nog water genoeg.
Het schip gaat lekker en ook wij kunnen ons na 1 jaar nog heel goed vinden met de manoeuvres en andere zaken. Dat verleer je kennelijk toch niet zo snel. Oké, van een pak ervaring kun je natuurlijk niet spreken maar toch.
Daarna gaat de tocht terug richting Tjeukemeer in de richting van Sloten om daar ook even een bezoek aan te brengen en dan verder varend in het Heeghermeer een aanlegplaats zoeken. Dit is moeilijker dan we dachten want juist die dag, zaterdag, waren er zeilwedstrijden geweest. Dus waren er met name veel zeilschippers dit hetzelfde Langehoeksepolle hadden uitgezocht. Helaas konden we niet meer in de beschutting liggen en dus dan maar genoegen nemen met een plaatsje aan lagerwal. Maar de wind gaat vroeg in de avond alweer liggen en is het er aangenaam vertoeven. Menig kampvuur werd gestookt en dat gaf ook wel weer een leuke dimensie aan zo’n overnachting.

De zondag hadden we gepland om in Stavoren te blijven. Bij het afmeren aan een van de gemeentekades en een gezellige wandeling in het leuke dorpje vonden we het beter om die dag de Johan Frisosluis te doen en via het IJsselmeer naar Hindeloopen te varen. Zoveel had Stavoren nu ook weer niet te bieden maar wat ik prettig vond was dat het weer rustig was. Voor het eerst het IJsselmeer op. Dat is voor een vakantieschipper op zijn 2e tocht toch wel speciaal.
Zoals gezegd, het weer was goed, het was zondag en het was heel druk met allerlei formaten zeilschepen. Ik vond het een heerlijke tocht over het wijde water.
Met de kaart nabij, wat herkenningspunten op de wal en het kompas ( nu niet echt nodig ) vonden we de vaargeul naar Hindelopen. Mijn echtgenote herkende van heel vroeger de kerktoren en dat hielp natuurlijk ook. Daar hebben we overnacht in de jachthaven ( je moet toch ergens liggen ) en hebben heerlijk gewandeld in het dorpje. Het weer was nog steeds uitstekend dus daar moet je van genieten.
De volgende ochtend was er meer wind en moesten we toch echt weer het IJsselmeer op om naar Workum te komen. Binnendoor was met ons schip niet mogelijk. Nu is dit geen moeilijke route dus konden we ook genieten van een ietwat onrustiger vaarwater. Bij het binnenlopen van de vaargeul naar de sluis van Workum kwam de golfslag pal midscheeps en dat was een stukje heen en weer bewegen. Gelukkig stond binnen alles goed en bleef alles heel. Dit moesten we toch ook eens meemaken. Met 2 kruisers in het krappe sluisje konden we nog even een rustig praatje maken met de sluiswachter. Het ging over de brug en sluisgelden die toch wel duurder waren dan de Almanak aangaf. Hij had begrepen dat bij plaatsjes waar geen bruggelden werden geheven er meer doorvaarten waren. Het derven van dergelijke inkomsten zou weer worden goedgemaakt met het passagieren in die plaatsjes. Voor die stelling is zeker wat te vinden. Ook de brug en sluisgeld administratie kost nogal wat, of niet?

In Workum vonden we een rustige plek om af te meren en de fietsen van boord te brengen. Het weer was nog steeds goed dus vonden wij dat we het reusachtig troffen. Heerlijk om op een maandag door een rustig dorp te fietsen waarna we een bezoek brachten aan het museum van Jopie Huisman. Onbegrijpelijk wat die man heeft kunnen creëren. Mooie tekeningen, prachtige schilderijtjes, fijne expressies. Jammer dat hij niet meer op deze wereld kan schilderen.
In de middag ging de tocht verder naar Bolsward. Rustige vaart met mooie uitzichten. Wat opvallend is dat de 5 bruggen die we passeren allemaal behoorlijk meer bruggeld incasseren dan in de Almanak staat vermeld. Die geeft aan € 0.91 maar dat moet in het echt zijn € 1.25. Een stijging van bijna 40% ! Tja, de bedragen die allemaal worden genoemd zijn ook wel een beetje vreemd. € 0.91 of € 1.16 en nog meer van dat soort mooie bedragen. Mijn vrouw heeft een paar plastic potjes waarin de laatste maanden van allerlei kleingeld in wordt bewaard. Je weet niet wat je voor welke brug moet afrekenen dus dat was voor haar elke keer weer met de verrekijker de brugbordjes vroegtijdig proberen te lezen. Afijn, de klompjes gaven verder geen problemen.
Bij Bolsward even scherp bakboord uit om de brug te kunnen krijgen. Deze geeft al direct rood-groen zodat we snel door kunnen en het verkeer op de snelweg niet te lang hoeft te wachten. Niet ver van de brug vonden we aan het beging van een gracht aan stuurboord een mooie plaats aan een langssteiger. Er liggen meer schepen en aan het eind van de middag zijn er nog zeker 5 of 6 bijgekomen. Die moeten de dag erna of een eind achteruit varen of zien te draaien. Dat laatste lijkt me niet geheel zeker want die gracht is niet zo breed en er liggen nog steeds schepen afgemeerd. Afijn, wij gaan de stad verkennen en lopen heel wat kilometers af. Dit keer maar lekker makkelijk een portie Chinees mee aan boord want het is tenslotte ook vakantie. Alle andere dagen was het eten ook niet erg moeilijk maar dat mag voor een paar weken wel. Na een rustige nacht varen we Bolsward bakboord uit en gaan in de richting van IJlst.
Ook dit is een heerlijk rustige tocht en de bruggetjes geven ook hier weer geen enkel oponthoud. In IJlst vonden we een aanlegplaats een stuk voor de brug want wij wilden niet door IJlst richting Sneek. Ook hebben we een heerlijke wandeling gemaakt in dit dorpje met de leuke voortuintjes aan de andere kant van de weg. Hier werd vroeger de was te bleek gelegd. Weet u het nog: zakjes blauw ??!!

Omdat het gedeelte een eindje voor de brug wat smaller is en er ook nog schepen lagen afgemeerd is draaien geen goede optie. Dus maar een stukje achteruit varen en dan draaien naar de Wijde Wijmerts. Net bakboord in het Johan Frisokanaal vonden we een rustige plaats om te overnachten. Er was nagenoeg geen beroepsvaart dus viel de zuiging het na golven nogal mee. Wat een leven!
Omdat we deze donderdag een viertal vrienden op visite zouden krijgen met opstapplaats Terherne ( alweer ) besloten we vanaf het Johan Frisokanaal nog eens naar Joure te varen. Dat was vorige week goed bevallen. We vonden zonder een probleem een aanleg plaats naast de jachthaven en hebben gezellig de winkelstraat doorkruist en een bak koffie gedronken. Ook konden we nog even foerageren voor de komende dagen. Toch is het iedere keer weer een genot om aan boord te stappen, de motor te starten, trossen los en weer weg te varen.
De volgende overnachting zou in het Sneekermeer zijn en we vonden een schitterende plek aan de of het Lytse Griene. We waren voor die nacht de enigen en dat is op zo’n groot eiland ook wel weer een belevenis. De digitale camera heeft ook dit waterlandschap vastgelegd. Rust en ruimte. De stilte doet denken aan Canada. De ruimte is toch iets kleiner, in vergelijking dan, maar toch veel meer dan wij gewend zijn in het "westen".
Op tijd vertrekken wij de volgende ochtend naar Terherne waar binnen en half uur onze visite zich aanmeld na een autorit van bijna 2 uur. Dan krijg je de opmerkingen: wat een boot, machtig en dat soort dingen. Natuurlijk, het is waar. Wij zijn er een heel klein beetje aan gewend. Omdat stilliggen en koffiedrinken niet de bedoeling is had ik een kleine tocht uitgezet. Via het Prinses Margrietkanaal, Kromme Knillis, Akkrum, Terkaplester Poelen, Goingarijpster Poelen richting Joure, Langweerder Wielen – en vaart naar het Prinses Margrietkanaal en Sneekermeer om een pauze te houden op hetzelfde eiland waar we de vorige nacht ook hadden gelegen. Gewoon even de benen strekken en nog enige foto’s te maken om daarna weer terug te varen naar Terherne. We hadden in ons "stam eetcafé" een tafel gereserveerd om de dag daar gezellig af te sluiten. Tegen 21.00 uur namen we bij de jachthaven afscheid van onze visite die weer bijna 2 uur voor de boeg hadden. Wij gingen aan boord om nog even terug te blikken op deze gezellige dag.
Inmiddels worden we na weer een rustige nacht wakker op vrijdag en besluiten om naar Grou te varen en ook daar even te passagieren. Een gezellig dorpje met in ieder geval een viswinkel met uitstekende zoute haring. Te vroeg voor een harinkje? Welnee.
De tocht ging verder via het dorpje Warten door de Roggesloot. Wat een klein vaartje is dat in het dorpje. Geweldig leuk om doorheen te gaan. We volgen dit kanaal tot aan Leeuwarden en vinden een aanlegplaats zoals op de vaarkaart aangegeven. Een Duits echtpaar met eigen boot legt ook bij ons aan en de schipper was daar niet voor het eerst. Hij kon mij precies vertellen hoe wij met de fiets naar het centrum konden rijden. Ondanks dat mijn echtgenote een behoorlijk verkoudheid te pakken had zijn we op de fiets gestapt. Onderweg toch nog even vragen en die jongedame heeft ons een eindje voor het centrum toch nog weer opgewacht om het laatste stukje even mee te fietsen. Weer eens in de stad. Druk, gezellig, veel wandelend publiek met daartussen door veel fietsers. Een bruisende binnenstad, dat zeer zeker. Onbegrijpelijk, de eerste keer van ons leven in Leeuwarden en in Canada komen we jaarlijks. Vreemd om daarover na te denken maar oké, je moet met het varen ook een nieuw doel hebben, of niet?

Omdat wij op omroep Fryslan zagen dat er in Burgum een 112 zaterdag werd georganiseerd en dat op onze vaarroute lag zijn we zaterdagochtend op tijd vertrokken. Via het Lange Meer en Schalke Diep weer naar het Prinses Margrietkanaal om na niet al te lange tijd het haventje van Burgum binnen te lopen. Een plaats aan een passanten steiger was geen probleem.
In het dorp was het een drukte van jewelste. Alle hulpdiensten waren ruim vertegenwoordigd, ook de waterpolitie. Ook een oude Rijkspolitie VW kever met een stand-in veldwachter Zwart uit het dorpje "Lenten", u weet wel, de Kameleon, was aanwezig. Kortom, de organisatie had het goed voor elkaar, inclusief het zonnige weer.
Wij vertrokken in de middag voor de overnachting naar het Bergummermeer waar de dieptemeter rare waardes begon aan te geven. Rustig aan doorvaren en we konden zonder probleem aanleggen. Een volgende schipper had hetzelfde met zijn dieptemeter maar lag nog zeker 20 cm dieper dan wij dus moesten wij geen problemen krijgen met de diepte. Die zondagochtend moesten we hard gaan denken aan het eind van onze vaarvakantie en dus een overnachting die niet al te ver lag van onze Yachtcharter in Earnewald. Via wederom het Prinses Margrietkanaal nog even doorvaren naar Grou, de Paenster Ee en Goingahuister Sloot met zijn 2 smalle keersluisjes, bakboord uit naar de Sijtebuurster Ee en via de Geeuw naar de Alde Faenen om de laatste nacht aan boord te kunnen doorbrengen. Er is niets aan te doen, ook aan deze vaarvakantie komt een eind. Het inpakken van de koffer en een krat is niet al te tijdrovend. Veel meegebrachte spullen zijn opgebruikt dus is het wat minder dan op de heenreis en geeft ons lekker de tijd om op het achterdek nog na te genieten van de weergoden. Dan is er een stevige bui en zitten we in de cabrio, dan schijnt de zon volop en zitten we op het achterdek maar het is een prachtig gezicht daarboven.
Maandagochtend is het afvaren en aftanken geblazen om het schip keurig op tijd weer af te meren bij het bedrijf. Na een kleine inspectie en een halfuur gezellig napraten met de eigenaar krijgen we dit keer een pracht handdoek met bedrijfsopdruk aangeboden. Een collectors item dat een mooi plaatsje heeft gekregen aan de sierradiator in de badkamer.
Dat herinnert ons dus elke dag aan een fantastische zwerftocht van 14 dagen, ongeveer 53 vaaruren en 350 vaarkilometers, plusminus 50 bruggen en 10 keer een sluis kijken we terug op een heel fijne vakantie in eigen land. Maar dan wel vanaf het water en dat is toch anders!